COACHING ΚΑΙ MENTORING - ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ

τοῦ κ. Ἰωάννου Μηλιώνη.

μέλους τῆς Π.Ε.Γ.

Ο ό­ρος c­o­a­c­h­i­ng (προ­πό­νη­ση) προσ­δι­ο­ρί­ζει την κα­τάρ­τι­ση ή την α­νά­πτυ­ξη στην ο­ποί­α έ­να πρό­σω­πο, που ο­νο­μά­ζε­ται «προ­πο­νη­τής» (c­o­a­ch), υ­πο­στη­ρί­ζει έ­ναν μα­θη­τή, για την ε­πί­τευ­ξη ε­νός συγ­κε­κρι­μέ­νου προ­σω­πι­κού ή ε­παγ­γελ­μα­τι­κού στό­χου. Ο μα­θη­τής κα­λεί­ται με­ρι­κές φο­ρές και «c­o­a­c­h­ee». Πε­ρι­στα­σια­κά, η κα­θο­δή­γη­ση μπο­ρεί να ση­μαί­νει μια ά­τυ­πη σχέ­ση με­τα­ξύ δύ­ο αν­θρώ­πων, εκ των ο­ποί­ων ο έ­νας έ­χει πε­ρισ­σό­τε­ρη εμ­πει­ρί­α και τε­χνο­γνω­σί­α α­πό τον άλ­λο και προ­σφέ­ρει συμ­βου­λές και κα­θο­δή­γη­ση, κα­θώς ο δεύ­τε­ρος δι­δά­σκε­ται.

Ο ό­ρος εί­ναι τοις πά­σι γνω­στός και πριν α­πό με­ρι­κές δε­κα­ε­τί­ες α­φο­ρού­σε α­πο­κλει­στι­κά -του­λά­χι­στον στη χώ­ρα μας- τον άν­θρω­πο, που προ­πο­νού­σε α­θλη­τές και ο­μά­δες παι­κτών (πο­δο­σφαί­ρου, μπά­σκετ κ.ά.­).

Αν­τί­στοι­χα, η λέ­ξη m­e­n­t­o­r­i­ng (συμ­βου­λευ­τι­κή) χα­ρα­κτη­ρί­ζει την α­νά­πτυ­ξη μιας προ­σω­πι­κής σχέ­σης κα­τά την ο­ποί­α, έ­να πιο έμ­πει­ρο ή πιο πε­πει­ρα­μέ­νο πρό­σω­πο βο­η­θά και κα­θο­δη­γεί έ­να λι­γό­τε­ρο έμ­πει­ρο ή λι­γό­τε­ρο πε­πει­ρα­μέ­νο. Ο μέν­το­ρας (σύμ­βου­λος) εί­ναι εμ­πει­ρο­γνώ­μων σε κά­ποι­ον ο­ρι­σμέ­νο το­μέ­α γνώ­σης. Πρό­κει­ται για μια εκ­παι­δευ­τι­κή σύμ­πρα­ξη και α­νά­πτυ­ξη α­νά­με­σα σε κά­ποι­ον με με­γά­λη εμ­πει­ρί­α και κά­ποι­ος που ε­πι­θυ­μεί τη γνώ­ση.

Ο ό­ρος μέ­χρι πρό­τι­νος σή­μαι­νε γε­νι­κά τον σύμ­βου­λο και φί­λο, που δρού­σε ως πνευ­μα­τι­κός ο­δη­γός και κα­θο­δη­γη­τής.

Σή­με­ρα, με την ά­λω­ση κά­θε το­μέ­α της ζω­ής του αν­θρώ­που α­πό τις με­θο­δεύ­σεις της N­ew A­ge, της «Νέ­ας Ε­πο­χής» του Υ­δρο­χό­ου, οι ό­ροι αυ­τοί πλέ­ον προσ­δι­ο­ρί­ζουν και τους λε­γό­με­νους «L­i­fe C­o­a­c­h­e­rs», τους «Προ­πο­νη­τές Ζω­ής».

Τι εί­ναι ό­μως α­κρι­βώς έ­νας L­i­fe C­o­a­c­h­er;

Α­πό την πλη­θώ­ρα των δι­κτυα­κών τό­πων, που δι­α­φη­μί­ζουν αυ­τούς τους C­o­a­c­h­e­rs και πα­ρου­σιά­ζουν τις «υ­πη­ρε­σί­ες» τους, δι­α­πι­στώ­νου­με με­τα­ξύ άλ­λων ό­τι:

Α­πευ­θύ­νον­ται σε δι­ευ­θυν­τι­κά στε­λέ­χη, η­γέ­τες, ε­πι­χει­ρη­μα­τί­ες, αλ­λά και ι­δι­ώ­τες.

Χρη­σι­μο­ποι­ούν ως «ερ­γα­λεί­α» με­τα­ξύ άλ­λων και:

α. Τον Νευ­ρο­γλωσ­σι­κό Προ­γραμ­μα­τι­σμό (NLP): «Κα­τα­νό­η­ση της συ­νει­σφο­ράς του N­LP στην α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα του c­o­a­c­h­i­ng. (a­n­c­h­o­r­i­ng, s­w­i­sh κ.λπ)­».

β. Την Συ­στη­μι­κή Μέ­θο­δο («συ­στη­μι­κή ψυ­χο­θε­ρα­πεί­α»­-«συ­στη­μι­κή α­να­πα­ρά­στα­ση») «Α­να­πτυγ­μέ­νες δε­ξι­ό­τη­τες ε­νερ­γής α­κρό­α­σης και συ­στη­μι­κής δι­ε­ρεύ­νη­σης».

γ. Άλ­λα «ερ­γα­λεί­α», ό­πως: «Γνώ­ση χει­ρι­σμού των c­o­a­c­h­i­ng μον­τέ­λων & ερ­γα­λεί­ων G­R­OW, 4D's, W­h­e­el of L­i­fe κ.λπ.

Γνώ­ση να θέ­τουν δυ­να­μι­κούς στό­χους προ­σω­πι­κής ε­ξέ­λι­ξης και να δου­λεύ­ουν με τις α­ξί­ες του πε­λά­τη.

Αν­τί­λη­ψη της εμ­πι­στευ­τι­κής και μη ε­πι­κρι­τι­κής φύ­σης της σχέ­σης c­o­a­c­h­i­ng.

A­νά­πτυ­ξη προ­σω­πι­κής α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας σαν c­o­a­ch».

Θα μπο­ρού­σα­με, σαν πρό­δρο­μο του c­o­a­c­h­i­ng, να θε­ω­ρή­σου­με τις ε­νέρ­γει­ες της Σα­η­εν­το­λο­γί­ας, μέ­σω της θυ­γα­τρι­κής της U­M­an, να δι­εισ­δύ­σει και να α­λώ­σει ε­πι­χει­ρή­σεις «εκ­παι­δεύ­ον­τας», α­κό­μη α­πό τη δε­κα­ε­τί­α του ΄70, τα στε­λέ­χη τους στις αρ­χές του m­a­r­k­e­t­i­ng και του m­a­n­a­g­e­m­e­nt, ό­πως του­λά­χι­στον ο R­on H­u­b­b­a­rd αν­τι­λαμ­βα­νό­ταν αυ­τούς τους ό­ρους.

Α­κό­μη, σαν άλ­λο πρό­δρο­μο να θυ­μη­θού­με τον Αν­τώ­νη Κα­λο­γή­ρου, που με την «S­u­c­c­e­ss D­y­n­a­m­i­cs», την «Δυ­να­μι­κή της Ε­πι­τυ­χί­ας», εκ­παί­δευ­σε ε­κα­τον­τά­δες στε­λέ­χη ε­πι­χει­ρή­σε­ων στο «P­o­s­i­t­i­ve T­h­i­n­k­i­ng», τη γνω­στή μας «Θε­τι­κή Σκέ­ψη».

Και πολ­λούς άλ­λους.­..

Σή­με­ρα, ο χώ­ρος του c­o­a­c­h­i­ng εί­ναι α­πέ­ραν­τος· τό­σον στο ε­ξω­τε­ρι­κό α­π' ό­που μάς έρ­χε­ται ό­σο και στη χώ­ρα μας. Χι­λιά­δες «c­o­a­c­h­es» λυ­μαί­νον­ται τον ελ­λα­δι­κό και δι­ε­θνή χώ­ρο «προ­σφέ­ρον­τας ελ­πί­δα α­νά­πτυ­ξης» ε­πί ποι­κί­λων θε­μά­των. 107,000,000 α­πο­τε­λέ­σμα­τα δί­νει το G­o­o­g­le στη λέ­ξη c­o­a­c­h­i­ng, η δε πε­ρι­γρα­φή της προ­ϋ­πο­θέ­τει ε­κτε­τα­μέ­νη α­νά­λυ­ση.

Το πρό­βλη­μα εί­ναι τε­ρά­στιο· τό­σο, που δε­κά­δες τό­μοι θα α­δυ­να­τού­σαν να το πε­ρι­γρά­ψουν και πε­ρι­λαμ­βά­νει σω­ρεί­α με­θο­δο­λο­γί­ας, ό­που η ε­πι­στή­μη, α­να­κα­τεύ­ε­ται με ε­πι­στη­μο­φα­νή και α­πο­κρυ­φι­στι­κή θε­ω­ρί­α και πρά­ξη.

Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πα­ρά­δειγ­μα του ό­λου α­να­κα­τώ­μα­τος θα μπο­ρού­σε να εί­ναι το βι­ο­γρα­φι­κό κά­ποι­ου, που α­σκεί το «L­i­fe C­o­a­c­h­i­ng» και που α­ναρ­τή­θη­κε σε αν­τι­αι­ρε­τι­κή σε­λί­δα του F­a­c­e­b­o­ok με τί­τλο «Ε­ναλ­λα­κτι­κό Πά­σχα στη Μά­νη με δι­α­λο­γι­σμό και φω­το­γρα­φί­α».

Πρό­κει­ται για τον Σπύ­ρο Μα­ρί­νο, «D­r­e­a­m­s­R­a­ft» κα­τά δή­λω­σή του. Με­τα­φέ­ρου­με το βι­ο­γρα­φι­κό αυ­το­λε­ξεί:

«Ο Σπύ­ρος Μα­ρί­νος (S­a­r­v­e­sh) εί­ναι δι­πλω­μα­τού­χος Μη­χα­νο­λό­γος Μη­χα­νι­κός. Α­πό το 1991 μέ­χρι και το 2013 ή­ταν m­a­n­a­g­er σε ο­μά­δες έρ­γου με αν­τι­κεί­με­νο τις πω­λή­σεις, σε με­γά­λες α­σφα­λι­στι­κές ε­ται­ρεί­ες ό­που και α­πέ­σπα­σε δι­α­κρί­σεις και βρα­βεύ­σεις. Α­σχο­λεί­ται με την εμ­ψύ­χω­ση και πα­ρώ­θη­ση ο­μά­δων έρ­γου. Ξε­κί­νη­σε το α­το­μι­κό του τα­ξί­δι α­πό την «Αρ­μο­νι­κή Ζω­ή», με το R­o­b­e­rt N­a­j­e­my πριν 25 χρό­νια. Στο Πάν­τει­ο Πα­νε­πι­στή­μιο έ­χει δι­δα­χθεί ε­πι­κοι­νω­νί­α σε ο­μά­δες. Στο Α­θη­να­ϊ­κό Κέν­τρο Με­λε­τών Αν­θρώ­που (Α.Κ.Μ.Α.­), έ­χει δι­δα­χθεί τις αρ­χές της συ­στη­μι­κής προ­σέγ­γι­σης. Συμ­με­τεί­χε ε­πί­σης σε εκ­παί­δευ­ση συν­το­νι­στών συ­στη­μι­κής α­να­πα­ρά­στα­σης. Έ­χει ζή­σει για δι­α­στή­μα­τα στην Ιν­δί­α, στο O­s­ho M­u­l­t­i­v­e­r­s­i­ty ό­που πα­ρα­κο­λού­θη­σε πλή­θος εκ­παι­δεύ­σε­ων. Σπού­δα­σε συμ­βου­λευ­τι­κή με ε­ξει­δί­κευ­ση στις σχέ­σεις και την σε­ξου­α­λι­κό­τη­τα στο O­s­ho H­u­m­a­n­i­v­e­r­s­t­i­ty στην Ολ­λαν­δί­α. Εί­ναι P­S­Y­CH-K (σύ­στη­μα αλ­λα­γής πε­ποι­θή­σε­ων και συ­ναι­σθη­μα­τι­κής ε­ξι­σορ­ρό­πη­σης) δι­ευ­κο­λυν­τής σε ε­πί­πε­δο a­d­v­a­n­ce. Ε­πί­σης εί­ναι πι­στο­ποι­η­μέ­νος α­πό το O­s­ho H­u­m­a­n­i­v­e­r­s­t­i­ty και το O­s­ho M­u­l­t­i­v­e­r­s­i­ty ως L­e­a­d­er των φη­μι­σμέ­νων τε­χνι­κών O­s­ho M­e­d­i­t­a­t­i­o­ns, H­u­m­a­n­i­v­e­r­s­i­ty S­o­c­i­al M­e­d­i­t­a­t­i­o­ns και του A.U.M. M­e­d­i­t­a­t­i­on. Στην P­o­s­i­t­i­v­i­ty C­o­a­c­h­i­ng σπού­δα­σε L­i­fe και B­u­s­i­n­e­ss c­o­a­c­h­i­ng. Για πολ­λά έ­τη ορ­γά­νω­σε και ορ­γα­νώ­νει βι­ω­μα­τι­κές εκ­παι­δευ­τι­κές ο­μά­δες με θέ­μα «Το μο­νο­πά­τι της Α­φθο­νί­ας». Τα τε­λευ­ταί­α έ­τη εμ­πνευ­σμέ­νος α­πό τον δά­σκα­λό του P­r­of. S­t­e­f­a­no E­l­io D­'­a­n­na δη­μι­ούρ­γη­σε εκ­παι­δευ­τι­κά σε­μι­νά­ρια για την «τέ­χνη του ο­νει­ρεύ­ε­σθαι» ό­πως το «a­rt of d­r­e­a­m­i­ng» και το «d­r­e­am w­i­th a­ll y­o­ur h­e­a­rt» τα ο­ποί­α δι­ε­ξά­γον­ται σή­με­ρα στην Ελ­λά­δα και στην Ι­τα­λί­α».

Το πα­ρα­πά­νω βι­ο­γρα­φι­κό εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό για το ό­τι, το συγ­κε­κρι­μέ­νο πρό­σω­πο πα­ρή­λα­σε α­πό πλή­θος ο­μά­δες, που δι­α­μόρ­φω­σαν τε­λι­κά τις ε­πι­λο­γές του και α­ναμ­φί­βο­λα και την προ­σω­πι­κό­τη­τά του. Άρ­χι­σε με την «Αρ­μο­νι­κή Ζω­ή» του B­ob N­a­j­e­my, προ­χώ­ρη­σε στο Α.Κ.Μ.Α. των Γι­ώρ­γου και Βά­σως Βα­σι­λεί­ου (συ­στη­μι­κή προ­σέγ­γι­ση-συ­στη­μι­κή α­να­πα­ρά­στα­ση κ.ά.­), έ­ζη­σε στην Ιν­δί­α, στο Κοι­νό­βιο του Ραζ­νίς (O­s­ho) και «εκ­παι­δεύ­τη­κε» στα ι­δρύ­μα­τα του Ραζ­νίς σε δι­ά­φο­ρες ευ­ρω­πα­ϊ­κές πρω­τεύ­ου­σες κ.ά. Θα μπο­ρού­σα­με εύ­λο­γα να πού­με πως «δεν ά­φη­σε σέ­κτα, που να μη την δο­κι­μά­σει»­.­..

Ο­λο­κλη­ρώ­νον­τας την έ­ρευ­να αυ­τή, θα πρέ­πει να υ­πο­γραμ­μί­σου­με ό­τι ό­σα γρά­φον­ται ε­δώ, δεν στο­χεύ­ουν στην προ­σβο­λή ή στην α­πο­μεί­ω­ση της τι­μής και της υ­πο­λή­ψε­ως των προ­σώ­πων, που α­σκούν τις πρα­κτι­κές αυ­τές ως ε­παγ­γελ­μα­τί­ες ή ως δε­χό­με­νοι τις υ­πη­ρε­σί­ες, τα ο­ποί­α, πρό­σω­πα, ως ει­κό­νες Θε­ού, σε­βό­με­θα δε­όν­τως, αλ­λά, α­πό ό­σα εί­χα­με κα­τα­γρά­ψει πα­λαι­ό­τε­ρα και στον «Δι­ά­λο­γο», γί­νε­ται φα­νε­ρό, πως πρό­κει­ται για α­κό­μη μί­α με­θο­δο­λο­γί­α, δή­θεν ψυ­χο­λο­γι­κού χα­ρα­κτή­ρα, η ο­ποί­α με τον «α­νώ­δυ­νο» τρό­πο προ­βο­λής της μέ­σω σε­μι­να­ρί­ων, υ­πό­σχε­ται -ό­χι χω­ρίς υ­λι­κό κό­στος- να λύ­σει τα ποι­κί­λα βι­ο­τι­κά και άλ­λα προ­βλή­μα­τα του αυ­το­νο­μη­μέ­νου αν­θρώ­που κη­ρύσ­σον­τας το «ευ­αγ­γέ­λιο του ό­φε­ως»· τη νό­θα δη­λα­δή, αυ­το­γνω­σί­α, την αυ­το­πραγ­μά­τω­ση (αυ­το­θέ­ω­ση) και την χω­ρίς Θε­ό «σω­τη­ρί­α». Ά­ρα το c­o­a­c­h­i­ng και τα συ­να­φή εί­ναι α­συμ­βί­βα­στα με την Ορ­θό­δο­ξη Χρι­στι­α­νι­κή πί­στη.

Περισσότερα...

«Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ!» – ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΜΑΪΔΩΝΗ

«Η ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ!» – ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΜΑΪΔΩΝΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

Ο ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Π. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΜΑΪΔΩΝΗΣ
ΠΡΩΤΟΣΥΓΚΕΛΛΟΣ ΤΗΣ Ι.Μ.ΙΕΡΙΣΣΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΡΔΑΜΕΡΙΟΥ
ΟΜΙΛΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ
ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

π. Χρυσόστομος: «Η ιεραποστολήείναι η μεγαλύτερη δοξολογία
προς τον Θεό και ευθύνη όλων μας!»

«Η Ιεραποστολή είναι απάντηση στην αγάπη του Θεού. Είναι έκφραση της αγάπης προς τον Θεό και προς τον συνάνθρωπο. Χρειάζεται να σκεπτόμαστε τους λίγους ορθοδόξους ιεραποστόλους και να προσευχόμαστε γι΄ αυτούς. Η εντολή του Κυρίου για την πορεία προς τα έθνη δεν είναι μόνο για τους Αποστόλους και τους ιερείς.
Η ιεραποστολή είναι ευθύνη όλων μας, όπως και η διάδοση της πίστεως».
Αυτά αναφέρει, με συνέντευξή του στην «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ο λόγιος Αρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος Μαϊδώνης, γνωστό εκκλησιαστικό πρόσωπο (συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου το 1993, οπότε απελάθηκε από τη Β. Ηπειρο μαζί με δύο άλλους κληρικούς), ο οποίος βρέθηκε στη Λάρισα προ ημερών προσκεκλημένος της «Πορείας Αγάπης» για να μιλήσει στην ιδιαίτερα σημαντική αυτή εκδήλωση για την προσαρμογή στην ιεραποστολή της Αφρικής και στο πώς μπορεί να βοηθήσει ο καθένας στο έργο αυτό.
Υπενθυμίζεται ότι σήμερα ο π. Χρυσόστομος Μαϊδώνης είναι ο πρωτοσύγκελος της Ι. Μ. Ιερισσού και Αγίου Ορους, υπεύθυνος του αντιαιρετικού αγώνα για την Αρχιεπισκοπή Αθηνών και για την Ι.Μ. Θεσσαλονίκης, εμπνευστής και ιδρυτής του οποίου υπήρξε ο μακαριστός Ιεραπόστολος π. Ιγνάτιος Μαδενλίδης (Μητροπολίτης Πενταπόλεως).
Στη συζήτηση που είχαμε μαζί του ο π. Χρυσόστομος αναφέρεται στη ψυχρολουσία που ένιωσε όταν πρωτοπήγε στην Αφρική ως ιεραπόστολος, στη βοήθεια που παρέχουν στο έργο του οι Έλληνες απόδημοι, αλλά και στη στάση που πρέπει να κρατήσει η επίσημη εκκλησία.

Ε: Πατέρα Χρυσόστομε, ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις, όταν πατήσατε για πρώτη φορά το πόδι σας στην Αφρική;
Α: Όταν πρωτοπήγα στην πόλη Ιζίρο του Ανατολικού Κονγκό, 1.000.000 κατοίκων και επισκέφτηκα τον Δήμαρχο της πόλης με τη συνοδεία του Συμβουλίου των Ορθοδόξων, που αριθμούσαν 170 άτομα, μας ρώτησε: Ποιοι είσθε σεις; Του απαντήσαμε ότι εκπροσωπούμε την Ορθοδοξία, την πρώτη Εκκλησία που ίδρυσε ο Χριστός. Τότε μας ρώτησε: Και που ήσασταν τόσα χρόνια; Γιατί αργήσατε; Τι να του πούμε; Αυτό το ερώτημα το ακούμε όλα αυτά τα χρόνια πολλές φορές από τα χείλη των ιθαγενών. Το ζήτημα είναι, πώς θα μπορέσουμε να αντιπαλέψουμε τούς αιρετικούς, που χρησιμοποιούν διάφορους τρόπους για να τραβάνε τους ιθαγενείς.

Ε: Πώς έχει η θρησκευτική κατάσταση στην Αφρική;
Α: Η πραγματικότητα είναι ότι δεν μας ξέρουν. Τα πρωτεία στην Ιεραποστολή τα έχουν οι Παπικοί, οι οποίοι έχουν εργασθεί εδώ και αιώνες με αυτοθυσία, με δύσκολες συνθήκες. Κυριολεκτικά η Ιεραποστολή της Αφρικής έβγαλε την Παπική Εκκλησία από μια παρακμή, στην οποία βρισκόταν στην Ευρώπη με την έξαρση του Προτεσταντισμού, τη διαίρεση του Παλαιοκαθολικισμού, την εξάπλωση της αθεΐας. Ακολουθούν οι Προτεστάντες Ευαγγελικοί, Βαπτιστές, Μεθοδιστές, Πεντηκοστιανοί. Συνεχώς αρπάζουν οπαδούς από τούς Παπικούς. Έχουν μια αυξητική τάση. Στη Νότιο Αφρική υπερτερούν. Μετά το 1960 έχουμε τη δημιουργία των προτεσταντικών ομάδων με αφρικανικά χαρακτηριστικά. Κάθε ντόπιος πάστορας αυτονομείται, φτιάχνει μια δική του Εκκλησία και βάζει ό,τι βάλει ο νους σας, τραγούδια, χορό, μαγεία. Δεν μιλάμε για τη Βόρεια Αφρική που κυριαρχεί το Ισλάμ με τάση εξάπλωσης προς την Κεντρική Αφρική. Έχουν προκαλέσει εμφύλιο στη Νιγηρία, στο Νότιο Σουδάν, στην Κεντροαφρικανική Ένωση και αιματοκύλισαν την Ουγκάντα και την Κένυα.

Ε: Η ελληνική παροικία, οι Έλληνες απόδημοι πόσο βοηθούν;
Α: Παλιότερα υπήρχαν περισσότεροι Ελληνες, σήμερα είναι λίγοι. Πηγαίνοντας όμως σε χώρες της Ιεραποστολής θα πρέπει να προσεχθούν οι ομοεθνείς μας. Δεν μπορούμε να τούς αγνοούμε ή να είμαστε εχθρικοί απέναντί τους. Οι Ελληνες όταν φιλοτιμηθούν κάνουν θαύματα. Για παράδειγμα οι Ελληνες της Κινσάσας έδωσαν το οικόπεδο για τη Θεολογική Σχολή και έκτισαν το Σχολείο του Αγίου Μάρκου, όπου φοιτούν χίλιοι μαθητές. Στην Αφρική για να μπορείς να σταθείς σαν θρησκευτική κοινότητα πρέπει να κάνεις φιλανθρωπία. Ο Βασιλιάς Λεοπόλδος έκανε νόμο, που λέει πως όσοι θέλουν να κάνουν ιεραποστολή δεν θα έρχονται εδώ να μας πουλάνε τις φιλοσοφίες τους, αλλά θα κατασκευάζουν σχολεία και νοσοκομεία. Έτσι και οι δύο αυτοί τομείς σήμερα ελέγχονται από τις διάφορες θρησκευτικές αμάδες. Το μεγάλο μέρος το έχουν οι Καθολικοί και οι Προτεστάντες. Έχει και το κράτος κάποιες δομές, αλλά είναι υποβαθμισμένες. Δεν έχουν προσωπικό, υλικά και τα κτίριά τους είναι ερείπια. Τα σχολεία είναι το μέλλον της Ιεραποστολής. Μέσω των σχολείων έρχονται νέοι στην Ορθοδοξία. Στο ιατρικό μέρος μειονεκτούμε πολύ. Δεν έχει προσεχθεί όσο έπρεπε ο τομέας αυτός. Υπάρχουν κάποιες λίγες φιλότιμες προσπάθειες που σώζουν κυριολεκτικά ζωές. Στο Κονγκό η Μητρόπολη Κατάγκας έχει μεγάλο Νοσοκομείο, που εγκαινιάστηκε πρόσφατα. Στη Μητρόπολη Κινσάσας υπάρχει ένα Κέντρο Υγείας στη ζούγκλα και ένα τελείωσε τώρα, ενώ αναζητείται εξοπλισμός και προσωπικό.

Ε: Έχοντας γνώση της αφρικανικής πραγματικότητας που βιώνει η Ορθόδοξη Ιεραποστολή, τι προτείνετε για την ενίσχυση αυτού του σημαντικού έργου;
Α: Χρειάζεται μια πιο μεθοδευμένη προσπάθεια από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και την Εκκλησία της Ελλάδος. Η Ορθόδοξη παρουσία σε σύγκριση με τη δράση των Παπικών και Προτεσταντών είναι πολύ φτωχή. Πρέπει να υπάρχει μια ενιαία γραμμή για τον τρόπο Ιεραποστολής και μια κοινή λύση σε σοβαρά ζητήματα, όπως π.χ. της λειτουργικής ζωής, της αντιμετώπισης της πολυγαμίας, της σχέσης με τους ετεροδόξους και τις τοπικές αρχές. Δεν πρέπει να μεταφέρονται τα προβλήματα, οι αγκυλώσεις και οι κακές νοοτροπίες της Ελλάδος στις χώρες της Ιεραποστολής. Τα Μοναστήρια και οι Ιεραποστολικές Αδελφότητες πρέπει να ενθαρρυνθούν και να στέλνουν ιεραποστολικά πρόσωπα, που να έχουν προετοιμασθεί κατάλληλα με την εκμάθηση της τοπικής γλώσσας και μελέτη της νοοτροπίας του κάθε λαού. Μαζί με τους κληρικούς χρειάζονται και λαϊκοί συνεργάτες, εκπαιδευτικοί, γεωπόνοι, γιατροί, μηχανικοί κ.ά. Οι Μητροπόλεις, τα Μοναστήρια και οι Ιεραποστολικές Αδελφότητες, να βοηθούν από τα μετόπισθεν οικονομικά και ηθικά. Να προβάλλουν το έργο της Ιεραποστολής και να καλλιεργούν ιεραποστολική συνείδηση στον λαό. Κάθε Μητρόπολη να αναλάβει να κτίζει ένα Ναό ή Σχολείο ή ιατρείο και να σταματήσουν να κτίζονται εξωκλήσια και παρεκκλησάκια, που δεν χρειάζονται και αποτελούν πλεονεξία.

Συνέντευξη στον Γιώργο Ρούστα, στην εφημερίδα «Ελευθερία»

Περισσότερα...