Όριο Πίστεως


ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ

ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Ἀ­να­φέ­ρα­με πώς μέ τό βά­πτι­σμα ὁ πι­στός εἰ­σέρ­χε­ται στήν πνευ­μα­τι­κή πα­λαί­στρα καί κα­λεῖ­ται ν’ ἀ­γω­νι­σθεῖ ἐ­ναν­τί­ον τῶν δυ­νά­με­ων τοῦ σκό­τους, πού τόν προ­σβάλ­λουν ἀ­πό τά ἔ­ξω μέ τίς αἰ­σθή­σεις καί γεν­νοῦν τά πά­θη.
Ὁ ἄν­θρω­πος λοι­πόν καί με­τά τήν ἀ­να­γέν­νη­σή του δέν γί­νε­ται ἄ­τρε­πτος ἀλ­λά μέ­νει τρε­πτός· μπο­ρεῖ νά πέ­σει καί πά­λι· νά αὐ­το­νο­μη­θεῖ καί νά μή θε­λή­σει νά μεί­νει ἑ­νω­μέ­νος μέ τήν ἀ­γά­πη τοῦ Θε­οῦ. Ἀλ­λά εἶ­ναι δυ­να­τόν νά ὁ­δη­γη­θεῖ ἐκ νέ­ου στή συμ­φι­λί­ω­ση μέ τόν Θε­ό καί νά ξα­ναρ­χί­σει τόν ἀ­γώ­να. Γι’ αὐ­τό χρει­ά­ζε­ται τήν με­τά­νοι­α, γιά τήν ὁ­ποί­α κά­νου­με λό­γο σ’ αὐ­τό τό κε­φά­λαι­ο.

Ὁ πι­στός κα­λεῖ­ται νά μεί­νει σ’ ὅ­λη τή ζω­ή του ἄ­γρυ­πνος· νά ἀ­γω­νι­σθεῖ ἐ­ναν­τί­ον τῶν πα­θῶν καί τῆς ἐ­γω­ϊ­στι­κῆς τά­σης του. Πρέ­πει νά εἶ­ναι πάν­το­τε σέ ἐ­γρή­γορ­ση καί νά ἀ­πο­βά­λει κά­θε τι πού τόν ἀ­πο­μα­κρύ­νει ἀ­πό τήν ἀ­γά­πη τοῦ Θε­οῦ καί τήν κοι­νω­νί­α μέ τούς ἀ­δελ­φούς.
Αὐ­τή ἡ συ­νε­χής προ­σπά­θεια κά­θε πι­στοῦ νά πα­ρα­με­ρί­ζει τε­λεί­ως τόν ἑ­αυ­τό του, νά τόν θε­ω­ρεῖ πάν­το­τε ὀ­φει­λέ­τη τῆς ἀ­γά­πης τοῦ Θε­οῦ καί τῶν ἀ­δελ­φῶν καί νά ἀ­γω­νί­ζε­ται νά ἀν­τα­πο­κρι­θεῖ σ’ αὐ­τή τήν ἀ­γά­πη, τόν ὁ­δη­γεῖ σέ δια­ρκῆ με­τά­νοι­α, σέ ἀλ­λα­γή τοῦ νοῦ καί τοῦ ὅ­λου προ­σα­να­το­λι­σμοῦ του, ἀ­νοί­γον­τας τό δρό­μο γιά τή χά­ρη τοῦ Θε­οῦ. Ὁ Ἰ­ω­άν­νης ὁ Πρό­δρο­μος κή­ρυτ­τε: «με­τα­νο­εῖ­τε ἤγ­γι­κε γάρ ἡ βα­σι­λεί­α τῶν οὐ­ρα­νῶν» (Ματθ. γ' 2). Μέ τόν ἴ­διο λό­γο ἀρ­χί­ζει καί ὁ Χρι­στός τό κή­ρυγ­μά Του: «Ὁ χρό­νος ἔ­χει συμ­πλη­ρω­θεῖ καί ἐ­πλη­σί­α­σε ἡ βα­σι­λεί­α τοῦ Θε­οῦ· με­τα­νο­εῖ­τε καί πι­στεύ­ε­τε στό εὐ­αγ­γέ­λιο» (Μαρκ. α’ 15).
Ἡ με­τά­νοι­α δέν εἶ­ναι πα­ρο­δι­κή ὑ­πό­θε­ση στή ζω­ή τοῦ πι­στοῦ- γί­νε­ται μό­νι­μη κα­τά­στα­ση. Ὁ ἅ­γιος Ἰ­σα­άκ ὁ Σῦ­ρος λέ­γει πώς ἡ με­τά­νοι­α εἶ­ναι ἀ­πα­ραί­τη­τη «γιά ὅ­λους ὅ­σους ἐ­πι­θυ­μοῦν τή σω­τη­ρί­α· γιά τούς ἁ­μαρ­τω­λούς καί γιά τούς δι­καί­ους. Ἡ τε­λει­ό­τη­τα δέν γνω­ρί­ζει ὅ­ρια. Ἔ­τσι ἀ­κό­μη καί ἡ τε­λει­ό­τη­τα τῶν τε­λεί­ων εἶ­ναι ἀ­τε­λής. Γι’ αὐ­τό τό λό­γο ἡ με­τά­νοι­α μέ­νει μέ­χρι τή στιγ­μή τοῦ θα­νά­του ἀ­τε­λής καί ὡς πρός τή διά­ρκεια καί ὡς πρός τά ἔρ­γα της».
Αὐ­τή τή δια­ρκῆ κα­τά­στα­ση με­τα­νοί­ας ζοῦ­σαν οἱ ἅ­γιοι τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας. Δέν εἶ­χαν ἵ­χνος φα­ρι­σα­ϊ­κῆς αὐ­το­ϊ­κα­νο­ποί­η­σης γιά προ­σω­πι­κή ἁ­γι­ό­τη­τα καί προ­σω­πι­κή ἀ­ρε­τή. Ζοῦ­σαν πάν­το­τε σέ κα­τά­στα­ση ἄ­γρυ­πνης ἑ­τοι­μό­τη­τας καί βα­θιᾶς με­τά­νοι­ας.
Ὁ ἅ­γιος Ἀν­τώ­νιος ἔ­λε­γε: «Εἶ­ναι και­ρός καί γιά μέ­να ν’ ἀ­να­χω­ρή­σω, για­τί κον­τεύ­ω νά γί­νω 105 χρό­νων». Ὅ­μως οἱ μα­θη­τές του, πού τόν ἄ­κου­σαν νά λέ­ει αὐ­τά τά λό­για ἄρ­χι­σαν νά κλαῖ­νε, νά τόν ἀγ­κα­λιά-ζουν καί νά τόν κα­τα­φι­λοῦν. Ἐ­κεῖ­νος ὅ­μως, σάν νά ἔ­φευ­γε ἀ­πό μιά ξέ­νη πό­λη, γιά νά με­τα­βεῖ στήν πα­τρί­δα του, συ­ζη­τοῦ­σε χα­ρού­με­να καί τούς συμ­βού­λευ­ε νά μήν πα­ρα­με­λοῦν τούς κό­πους καί νά μήν ἐγ­κα­τα­λεί­πουν τήν ἄ­σκη­ση, ἀλ­λά νά ζοῦν σάν νά ἐ­πρό­κει­το νά πε­θά­νουν κά­θε μέ­ρα:
«Ἐ­γώ ἀ­κο­λου­θῶ τό δρό­μο τῶν πα­τέ­ρων», τούς έ­λε­γε· «βλέ­πω νά μέ κα­λεῖ ὁ Κύ­ριος. Σεῖς γρη­γο­ρεῖ­τε καί νά μή χά­σε­τε τήν πο­λύ­χρο­νη ἄ­σκη­σή σας, ἀλ­λά νά ἀ­γω­νι­σθεῖ­τε νά δι­α­τη­ρή­σε­τε τό ζῆ­λο σας σάν ν’ ἀρ­χί­ζε­τε τώ­ρα γιά πρώ­τη φο­ρά. Γνω­ρί­ζε­τε τούς δαί­μο­νες πό­σο ἄ­γριοι εἶ­ναι, ἀλ­λά καί πό­σο ἀ­σθε­νι­κοί εἶ­ναι στή δύ­να­μη. Μή τούς φο­βό­σα­στε αὐ­τούς, ἀλ­λά πε­ρισ­σό­τε­ρο νά ἀ­να­πνέ­ε­τε τόν Χρι­στό καί νά πι­στεύ­ε­τε σ’ Αὐ­τόν. Ζῆ­στε μέ τέ­τοι­ο τρό­πο, σάν νά πε­ρι­μέ­νε­τε κά­θε φο­ρά νά πε­θά­νε­τε».
Ἡ ζω­ή τῆς ἄ­σκη­σης καί τῆς με­τά­νοι­ας συ­νο­δεύ­ει λοι­πόν τόν ἄν­θρω­πο σ’ ὅ­λη τή ζω­ή του.

β) Τό μυ­στή­ριο τῆς ἐ­ξο­μο­λό­γη­σης
Ὅ­ταν ὁ ἄν­θρω­πος με­τά τό βά­πτι­σμα ὑ­πο­κύ­ψει στίς ἐ­πι­θέ­σεις τοῦ Δι­α­βό­λου καί εἴ­τε μέ σκέ­ψεις, εἴ­τε μέ πρά­ξεις, προ­σβά­λει τήν ἀ­γά­πη τοῦ Θε­οῦ καί τήν ἀ­γά­πη τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, δη­λα­δή τήν ἀ­γά­πη πρός τά μέ­λη τοῦ Χρι­στοῦ, τό­τε αὐ­τή ἡ πρά­ξη ἀ­πο­τε­λεῖ πλη­γή καί ζη­μι­ώ­νει ὁ­λό­κλη­ρο τό σῶ­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Ἐ­δῶ συμ­πε­ρι­λαμ­βά­νε­ται κά­θε σκέ­ψη καί πρά­ξη, πού ἀ­πο­τε­λεῖ ἔκ­φρα­ση τῆς αὐ­το­νο­μί­ας τοῦ ἀν­θρώ­που.
Σ’ αὐ­τές τίς πε­ρι­πτώ­σεις ἡ Ἐκ­κλη­σί­α φρον­τί­ζει γιά τήν ἄ­με­ση θε­ρα­πεί­α τοῦ ἀ­δελ­φοῦ. Ὅ­μως κά­θε ἐκ­δή­λω­ση ἀ­γά­πης τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας περ­νά­ει μέ­σα ἀ­πό τήν ἐ­λεύ­θε­ρη προ­αί­ρε­ση τοῦ πι­στοῦ καί δέν πα­ρα­βιά­ζει τή βού­λη­σή του. Ἄν κά­ποι­ος ἐ­πι­λέ­ξει τήν αὐ­το­νο­μί­α καί δέν ἐ­πι­θυ­μεῖ τήν ἀ­πο­κα­τά­στα­ση τῆς κοι­νω­νί­ας του μέ τό σῶ­μα τοῦ Χρι­στοῦ, τό­τε ὁ ἴ­διος ἀ­πο­κό­πτει τόν ἑ­αυ­τό του. Γι’ αὐ­τό καί δέν τοῦ ἐ­πι­τρέ­πε­ται νά με­τέ­χει στή θεί­α εὐ­χα­ρι­στί­α, μέ­χρι πού νά συ­νέλ­θει καί νά ἀλ­λά­ξει πο­ρεί­α.
Ἄν ἀ­πο­φα­σί­σει νά ἐ­πι­στρέ­ψει στήν κοι­νω­νί­α μέ τόν Θε­ό καί τούς ἀ­δελ­φούς, τοῦ πα­ρέ­χε­ται ἡ συγ­χώ­ρη­ση καί προσ­λαμ­βά­νε­ται πά­λι μέ ἀ­γά­πη· τοῦ ἀ­πο­δί­δε­ται ἡ προ­η­γού­με­νη θέ­ση στήν τρά­πε­ζα τοῦ Κυ­ρί­ου καί ἀ­πο­κτᾶ ξα­νά τήν ἐμ­πει­ρί­α τοῦ «ἑ­νός σώ­μα­τος», πού συγ­κρο­τεῖ­ται ἀ­πό ὅ­σους με­τέ­χουν τοῦ «ἑ­νός ἄρ­του» καί τοῦ «ἑ­νός πο­τη­ρί­ου» (Α’ Κορ. ι’ 14-21).
Ἡ συγ­χώ­ρη­ση δέν δί­δε­ται ἀ­πό ἀν­θρώ­πους, για­τί ἡ αὐ­το­νο­μί­α καί ἡ ἀ­πο­στα­σί­α προ­σέ­βα­λε πρω­ταρ­χι­κά τήν ἀ­γά­πη τοῦ Θε­οῦ. Γι’ αὐ­τό μό­νο ὁ Θε­ός συγ­χω­ρεῖ ἁ­μαρ­τί­ες (Ἠσ. μγ’ 25), δη­λα­δή ὁ Πα­τέ­ρας, διά τοῦ Υἱ­οῦ ἐν Ἁ­γί­ῳ Πνεύ­μα­τι (Ματθ. θ’ 6. Μάρκ. β’ 5. Λουκ. ζ’ 48. Ἰ­ω. κ’ 22- 23. Ἑ­βρ. ι’ 17).
Ἀλ­λά ὁ Χρι­στός βε­βαί­ω­σε τούς μα­θη­τές Του· «κα­θώς ἔ­στει­λε ἐ­μέ­να ὁ Πα­τέ­ρας καί ἐ­γώ ἀ­πο­στέλ­λω ἐ­σᾶς. Ὅ­ταν εἶ­πε αὐ­τό, τούς ἐ­νε­φύ­ση­σε στό πρό­σω­πο καί πρό­σθε­σε: Λά­βε­τε Πνεῦ­μα Ἅ­γιο, ἄν συγ­χω­ρή­σε­τε τίς ἁ­μαρ­τί­ες κά­ποι­ου, νά εἶ­ναι συγ­χω­ρη­μέ­νες. Ἄν κά­ποι­ου δέν τίς συγ­χω­ρή­σε­τε, νά πα­ρα­μεί­νουν ἀ­συγ­χώ­ρη­τες» (Ἰ­ω. κ’ 21-23). «Ἀ­λή­θεια σᾶς λέ­γω ὅ­τι ὅ­σα δέ­σε­τε στή γῆ, θά εἶ­ναι δε­μέ­να στόν οὐ­ρα­νό καί ὅ­σα λύ­σε­τε στή γῆ, θά εἶ­ναι λυ­μέ­να στόν οὐ­ρα­νό» (Ματθ. ι­η’ 18, ι­στ’ 19).
Ὁ πνευ­μα­τι­κός εἶ­ναι τό ὄρ­γα­νο τοῦ Χρι­στοῦ, οἰ­κο­νό­μος τῶν μυ­στη­ρί­ων καί τῆς χά­ρι­τος τοῦ Κυ­ρί­ου (Α’ Κορ. δ’ 1. Α’ Πέ­τρ. δ’ 10)· δέν εἶ­ναι αὐ­τός ὁ ἴ­διος, ἀλ­λά ὁ Θε­ός πού διά μέ­σου αὐ­τοῦ συγ­χω­ρεῖ τίς ἁ­μαρ­τί­ες. «Ἐ­άν ὁ­μο­λο­γοῦ­με τίς ἁ­μαρ­τί­ες μας, αὐ­τός εἶ­ναι ἀ­ξι­ό­πι­στος καί δί­και­ος, ὥ­στε νά συγ­χω­ρή­σει τίς ἁ­μαρ­τί­ες καί νά μᾶς κα­θα­ρί­σει ἀ­πό κά­θε ἀ­δι­κί­α. Ἄν ποῦ­με πώς δέν ἔ­χου­με ἁ­μαρ­τή­σει, Τόν κά­νου­με ψεύ­τη καί ὁ λό­γος Του δέν εἶ­ναι μέ­σα μας. Παι­διά μου, αὐ­τά σᾶς τά γρά­φω γιά νά μή ἁ­μαρ­τή­σε­τε. Ἀλ­λά ἄν κα­νείς ἁ­μαρ­τή­σει, ἔ­χου­με Πα­ρά­κλη­το πρός τόν Πα­τέ­ρα Ἰ­η­σοῦ Χρι­στό δί­και­ο. Αὐ­τός εἶ­ναι ἱ­λα­σμός τῶν ά­μαρ­τι­ῶν μας καί ὄ­χι μό­νο τῶν δι­κῶν μας ἀλ­λά καί ὅ­λου τοῦ κό­σμου» (Α’ Ἰ­ω. α’ 9. β' 2).
Ἡ ὁ­μο­λο­γί­α τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν γί­νε­ται ἑ­νώ­πιον τῶν ἀν­θρώ­πων· ἐ­κεί­νων πού ἔ­λα­βαν τό χά­ρι­σμα τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος νά συγ­χω­ροῦν ἁ­μαρ­τί­ες στό ὄ­νο­μα τοῦ Χρι­στοῦ, σύμ­φω­να μέ τήν ἐν­το­λή Του (Ἰ­ω. κ’ 21-23). «Ἄς σοῦ συγ­χω­ρή­σει ὁ Θε­ός δι’ ἐ­μοῦ τοῦ ἁ­μαρ­τω­λοῦ ὅ­λα... πή­γαι­νε εἰς εἰ­ρή­νη, χω­ρίς νά ἔ­χεις καμ­μί­α φρον­τί­δα γιά τό πα­ρα­πτώ­μα­τα πού ἐ­ξο­μο­λο­γή­θη­κες», ἀ­να­φέ­ρε­ται στήν ψύ­χή πού ἀ­παγ­γέλ­λει ὁ πνευ­μα­τι­κός ἱ­ε­ρέ­ας.

γ) Γνή­σια ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση
Ὁ ἐ­ξο­μο­λό­γος ἀ­πο­κα­λεῖ­ται καί πνευ­μα­τι­κός για­τρός, μπρο­στά στόν ὁ­ποῖ­ο κα­λεῖ­ται νά τα­πει­νω­θεῖ ὁ ἐ­ξο­μο­λο­γού­με­νος, γιά νά βρεῖ τή χά­ρη τοῦ Θε­οῦ, πού δί­δε­ται στις τα­πει­νές ψυ­χές (Ἰ­ακ. δ’ 6. Α’ Πέ­τρ. ε’ 5):
«Φα­νέ­ρω­νε τήν πλη­γή σου στόν πνευ­μα­τι­κό για­τρό, λέ­γε του καί μή ντρα­πεῖς. Δι­κό μου εἶ­ναι τό τραῦ­μα, πά­τερ, δι­κή μου εἶ­ναι ἡ πλη­γή. Ἀ­πό τή δι­κή μου ρα­θυ­μί­α συ­νέ­βη καί κα­νείς ἄλ­λος δέν μοῦ φταί­ει γι’ αὐ­τό· οὔ­τε ἄν­θρω­πος, οὔ­τε δαί­μο­νας, οὔ­τε σάρ­κα, οὔ­τε τί­πο­τα ἄλ­λο· μό­νο ἡ δι­κή μου ἀ­μέ­λεια. Γί­νε κα­τά τήν ὥ­ρα τῆς ἐ­ξο­μο­λό­γη­σης σάν κα­τά­δι­κος καί στήν ὄ­ψη καί στό λο­γι­σμό. Σκύ­ψε μέ ντρο­πή τό πρό­σω­πο στή γῆ, βρέ­χε ἄν μπο­ρεῖς μέ θερ­μά δά­κρυ­α τά πό­δια τοῦ για­τροῦ, σάν νά ἦ­σαν τά πό­δια τοῦ Χρι­στοῦ» (ἁγ. Ἰ­ω­άν­νης τῆς Κλί­μα­κας).
Ἐ­δῶ ἔ­χουν τή θέ­ση τους τά λό­για τῶν προ­φη­τῶν τῆς ΙΙαλαιᾶς Δι­α­θή­κης:
«Δι­αρ­ρή­ξα­τε τάς καρ­δί­ας ὑ­μῶν καί μή τά ἱ­μά­τια ὑ­μῶν καί ἐ­πι­στρά­φη­τε πρός Κύ­ριον τόν Θε­όν ὑ­μῶν, ὅ­τι ἐ­λε­ή­μων καί οἰ­κτίρ­μων ἐ­στί, μα­κρό­θυ­μος καί πο­λυ­έ­λε­ος...»· μή σχί­ζε­τε τά ροῦ­χα σας ἀλ­λά τίς καρ­δι­ές σας ἀ­πό τόν πό­νο τῆς με­τά­νοι­ας καί τή συ­ναί­σθη­ση τῆς ἐ­νο­χῆς, ἐ­πι­στρέψ­τε στόν Κύ­ριο για­τί εἶ­ναι ἐ­λε­ή­μων καί οἰ­κτίρ­μων, μα­κρό­θυ­μος καί πο­λυ­έ­λε­ος (Ἰ­ω­ήλ β’ 13).
«Ἡ­μάρ­το­μεν, ἠ­σε­βή­σα­μεν, ἠ­δι­κή­σα­μεν, Κύ­ρι­ε ὁ Θε­ός ἡ­μῶν, ἐ­πί πᾶ­σι τοῖς δι­και­ώ­μα­σί σου» (Βα­ρούχ β’ 12)· «ἐ­γεν­νή­θη­μεν ὡς ἀ­κά­θαρ­τοι πάν­τες ἡ­μεῖς, ὡς ρά­κος ἀ­πο­κα­θη­μέ­νης πά­σα ἡ δι­και­ο­σύ­νη ἡ­μῶν» (Ἠσ. ξδ’ 6, πρβλ. Δαν. θ’ 5. Πα­ροιμ. κ’ 9).
Ἡ γνή­σια ἐ­ξο­μο­λό­γη­ση χα­ρί­ζει στόν πι­στό τήν ἄ­φε­ση τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν καί τόν ἀ­πο­κα­θι­στᾶ στήν Ἐκ­κλη­σί­α. Ὅ­μως αὐ­τό δέν ση­μαί­νει πώς μπο­ρεῖ νά μεί­νει ἀ­νέ­με­λος. Εἰ­σέρ­χε­ται καί πά­λι στήν πνευ­μα­τι­κή πα­λαί­στρα καί κα­λεῖ­ται σέ συ­νε­χῆ προ­σπά­θεια, νά κα­τα­νι­κή­σει τά πά­θη, πού μέ τήν ἁ­μαρ­τί­α ἐ­νι­σχύ­θη­καν πε­ρισ­σό­τε­ρο καί ἀ­σκοῦν πά­νω του με­γα­λύ­τε­ρη δύ­να­μη. Πρέ­πει νά ἐ­πι­στρέ­ψει «ἀ­πό ὅ­λας τάς ἁ­μαρ­τί­ας του, τάς ὁ­ποί­ας ἔ­πρα­ξε» καί νά φυ­λά­ξει «πά­σας τάς ἐν­το­λάς τοῦ Θε­οῦ» καί νά πρά­ξει «δι­και­ο­σύ­νην καί ἔ­λε­ος» (Ἰ­εζ. ι­η’ 21, βλ. καί ι­η’ 23-32, λγ’ 10-20).

δ) Τά ἐ­πι­τί­μια
Γιά νά βο­η­θη­θεῖ ὁ πι­στός στόν ἀ­γώ­να του νά κα­τα­νι­κή­σει τά πά­θη, ὁ πνευ­μα­τι­κός ἐ­πι­βάλ­λει με­ρι­κές φο­ρές τά λε­γό­με­να ἐ­πι­τί­μια. Εἶ­ναι παι­δα­γω­γι­κά μέ­σα πού ἐ­πι­βάλ­λον­ται ά­νά­λο­γα μέ τήν κά­θε πε­ρί­πτω­ση· δέν εἶ­ναι ποι­νές, ἀλ­λά ἀ­πα­ραί­τη­τα φάρ­μα­κα γιά τήν ἀν­τι­με­τώ­πιση τοῦ κιν­δύ­νου πού προ­έρ­χε­ται ἀ­πό τά πά­θη.

Κλεί­νον­τες ὑ­πο­γραμ­μί­ζου­με πώς μέ τό μυ­στή­ριο τῆς ἐ­ξο­μο­λό­γη­σης ὁ ἄν­θρω­πος προ­σφέ­ρει στόν Θε­ό τή με­τά­νοι­α καί τή συν­τρι­βή του καί ὁ Θε­ός πα­ρα­χω­ρεῖ στόν ἄν­θρω­πο τή χά­ρη Του καί τό ἔ­λε­ός Του, ἀ­πο­κα­θι­στών­τας τον στήν ἀ­γά­πη καί στήν κοι­νω­νί­α μέ τούς ἀ­δελ­φούς. Μέ τήν αὐ­το­νό­μη­σή του ὁ ἄν­θρω­πος ἁ­μάρ­τη­σε ἀ­πέ­ναν­τι στόν Θε­ό καί στούς ἀ­δελ­φούς του, δι­έ­σπα­σε τήν κοι­νω­νί­α ἀ­γά­πης πού συν­δέ­ει ὅ­λα τά μέ­λη ἀ­να­με­τα­ξύ τους μέ τήν Κε­φα­λή καί συ­ναρ­μο-λο­γεῖ τό ὅ­λο Σῶ­μα. Γι’ αὐ­τό καί ἡ συγ­χώ­ρη­ση ἀ­πο­τε­λεῖ ἀ­πο­κα­τά­στα­ση τοῦ ἁ­μαρ­τω­λοῦ στό σῶ­μα τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί ἐκ νέ­ου εἴ­σο­δό του στήν πνευ­μα­τι­κή πα­λαί­στρα, γιά νά ἀ­γω­νι­σθεῖ μα­ζί μέ ὅ­λους τούς ἀ­δελ­φούς, σύμ­φω­να μέ τούς κα­νό­νες πού ὁ ἴ­διος ὁ Κύ­ριος θέ­σπι­σε.
Share:

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ

Η φωτογραφία μου
Για την προστασία του ελληνορθόδοξου πολιτισμού της οικογενείας της νεολαίας και του πολίτη.

Translate

Από το Blogger.

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Ετικέτες

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΑΙΔ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΏΤΟΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΙ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΟΜΙΛΙΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΣΟΦΙΑ ΑΠOKPYΦIΣMOΣ ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΙΑ ΑΡΧΙΜ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΛΛΑΣ ΑΡΧΙΜ. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΜΥΡΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΜΑΪΔΩΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΑNTIAIPETIKO ΣEMINAPIO ΒΙΟΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΓΙΟΓΚΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΣΕΛΕΓΓΙΔΗΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΣΜΟΣ ΕΙΚΟΝΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΕΚΔΡΟΜΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ ΕΤΕΡΟΘΡΗΣΚΟΙ ΘΕΟΣΟΦΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΙΔΡΥΜΑ ΑΓΑΠΗΣ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΙΡΙΔΟΛΟΓΙΑ ΙΣΛΑΜ ΙΩΑΝΝΗ ΜΗΛΙΩΝΗ Κ. ΒΑΪΟΣ ΠΡΑΝΤΖΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΑΣΙΛΑΚΗ ΚΩΝΣΤ. ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΛΟΓΟΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟΣ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΝΕΟΓNΩΣTIKIΣMOΣ ΝΕΟEIΔΩΛOΛATPEIA ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ Π. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΣΟΥΡΟΣ Π. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΠΑΤΕΡ ΙΩΣΗΦ ΒΙΓΛΙΩΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΚΟΠΙΑ ΠΙΣΤΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΟΜΙΛΙΩΝ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΠΡΟΣΥΛΙΤΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤ. ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΣΟΥΡΟΣ ΡΕΦΛΕΞΟΛΟΓΙΑ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΣΚΟΠΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΧΙΣΜΑ ΤΡΙΤΟΣ ΜΙΧΑΗΛ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΦΥΛΟ ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΨΕΥΔΟ-ΙΝΔΟΥΙΣΜΟΣ ΨΗΦΙΣΜΑ ΨEYΔOΠPOΦHTEΣ ΨEYTOMEΣΣIEΣ

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Προτεινόμενη ανάρτηση

Πρόσκληση για την Εναρκτήρια συνάντηση για το έτος 2024-2025 και τον Αγιασμό του Σωματείου

ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ - ΑΓΙΑΣΜΟΣ - ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΣΕΜΙΝΑΡΊΩΝ, 2024 - 2025. Το Δ.Σ. του Σωματείου του Ορθοδόξου Μακεδονικού...

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *