Οι απαντήσεις της Αγίας Γραφής
στη διδασκαλία των Μαρτύρων του Ιεχωβά για την Αγία Τριάδα
Μάρτυρες του Ιεχωβά: Η Αγία Τριάδα είναι δοξασία άγνωστη στην Αγία Γραφή.
Παλαιά Διαθήκη: Χρήση πληθυντικού αριθμού για τον Θεό: Καί εἶπεν ὁ Θεός, ποιήσωμεν ἄνθρωπον (Γεν 1,26) Καί εἶπεν ὁ Θεός· ἰδού Ἀδάμ γέγονεν ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν (Γεν 3,22) Δεῦτε καί καταβάντες συγχέωμεν αὐτῶν τήν γλῶσσαν (Γεν 11,7) Καί ἐκέκραγεν ἕτερος πρός τόν ἕτερον καί ἔλεγεν· ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης αὐτοῦ (Ησ. 6,3).
Η Παλαιά Διαθήκη για τον Υιό: Κύριος εἶπε πρός με· Υἱός μου εἶ σύ, ἐγώ σήμερον γεγέννηκά σε (Ψλμ 2,7 και Εβρ. 1,5) εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου· κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἔως ἄν θῶ τούς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου (Ψλμ 109,1 και Λκ 20,41-43 Πρξ 2,34-35) ὁ θρόνος σου, ὁ Θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος· ῥάβδος εὐθύτητος ἡ ῥάβδος τῆς βασιλείας σου (Ψλμ 44,7 και Εβρ 1,8)
Η Παλαιά Διαθήκη για το Αγ. Πνεύμα: Πνεῦμα Θεοῦ ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ ὕδατος (Γεν 1,2) Τό Πνεῦμα σου το ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ (Ψλμ 142,10) Το Αγ. Πνεύμα είναι πανταχού παρών όπως ο Πατήρ: Ποῦ πορευθῶ ἀπό τοῦ Πνεύματός σου και ἀπό τοῦ προσώπου σου πού φύγω; (Ψαλμ 138,7)
Καινή Διαθήκη: Εμφάνιση της Αγ. Τριάδας κατά τη βάπτιση του Χριστού.
Βάπτισμα του πιστού στο όνομα της αγ. Τριάδας κατ’ εντολή του Χριστού: πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος (Μθ 28,19)
Επικλήσεις στην Αγία Τριάδα Β΄ Κορ 13,13, Α΄ Πετρ 1,2
Η Αγ. Τριάδα χορηγός χαρισμάτων: Διαιρέσεις δὲ χαρισμάτων εἰσί, τὸ δὲ αὐτὸ Πνεῦμα· καὶ διαιρέσεις διακονιῶν εἰσι, καὶ ὁ αὐτὸς Κύριος· καὶ διαιρέσεις ἐνεργημάτων εἰσίν, ὁ δὲ αὐτός ἐστι Θεός, ὁ ἐνεργῶν τὰ πάντα ἐν πᾶσιν. (Α΄ Κορ. 12,4-6) Πρβλ: Α΄Κορ 12,28: Καὶ οὓς μὲν ἔθετο ὁ Θεὸς (δηλ. ο Πατήρ) ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πρῶτον ἀποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, ἔπειτα δυνάμεις, εἶτα χαρίσματα ἰαμάτων, ἀντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσῶν. Εφ 4,11: καὶ αὐτὸς (ο Χριστός) ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους. Πρξ 20,28: προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος.
Μάρτυρες του Ιεχωβά: ο Υιός είναι το πρώτο κτίσμα του Θεού, είναι ο αρχάγγελος Μιχαήλ.
Ως Υιός είναι κατώτερος του Πατέρα. Ο Ιησούς ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι είναι ίσος με τον Θεό. Αντίθετα αποκαλείται «ἡ ἀρχὴ τῆς κτίσεως τοῦ Θεοῦ» (Απ 3,14)
Αγία Γραφή: Το ίδιο το όνομα «Υιός» φανερώνει ομοουσιότητα κι όχι κτιστότητα Βλ. Εβρ 1,5: τίνι γὰρ εἶπέ ποτε τῶν ἀγγέλων· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε; Ιω 1,18: Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε· ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο. Κολ 1,15:῞Ος ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, πρωτότοκος (κι όχι πρωτόκτιστος) πάσης κτίσεως (δηλαδή γεννήθηκε αχρόνως και προαιωνίως).
Ο Ιησούς δίδασκε ότι είναι ίσος με τον Θεό Πατέρα: Ιω 5,18: διὰ τοῦτο οὖν μᾶλλον ἐζήτουν αὐτὸν οἱ Ἰουδαῖοι ἀποκτεῖναι, ὅτι … πατέρα ἴδιον ἔλεγε τὸν Θεόν, ἴσον ἑαυτὸν ποιῶν τῷ Θεῷ. Βλ και Ιω 5,21-22, Ιω 14,8-9: ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα· καὶ πῶς σὺ λέγεις, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα. Παρότι υπάρχει ρητή εντολή του δεκαλόγου «Κύριον τόν Θεόν σου προσκυνήσεις καί αὐτῷ μόνον λατρεύσεις» (Δευτ 6,13) ο Χριστός απαιτεί παρόμοια τιμή Ιω 5,23: ἵνα πάντες τιμῶσι τὸν υἱόν, καθὼς τιμῶσι τὸν πατέρα. ὁ μὴ τιμῶν τὸν υἱὸν οὐ τιμᾷ τὸν πατέρα τὸν πέμψαντα αὐτόν.
Απ 3,14: τάδε λέγει ὁ ἀμήν (ενάρθρως = ο μόνος αληθινός- αποκλειστική ιδιότητα του Θεού) … ἡ ἀρχὴ τῆς κτίσεως τοῦ Θεοῦ. Η «αρχή» εκτός από χρονική σημασία στην ελληνική γλώσσα έχει και την έννοια της αιτίας, του οργάνου, του μέσου, του βασικού νόμου, του αρχηγού, της εξουσίας, της κυριαρχίας κ.λ.π. Αφού ρητώς στην Αγ. Γραφή λέγεται κατ’ επανάληψιν ότι τα «πάντα δια του Υιού» δημιουργήθηκαν, ομοίως πρέπει να νοηθεί κι εδώ ο Υιός ως η δημιουργική αρχή-αιτία της κτίσης του Θεού.
Μάρτυρες του Ιεχωβά: Πουθενά στην Αγ. Γραφή ο Υιός δεν αποκαλείται Θεός
Αγία Γραφή: Ιω 1,1: καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος. Ιω. 20,28: ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. Πρξ 20,28: τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος. Ρωμ 9,4-5: Χριστός… ὁ ὤν ἐπί πάντων Θεός. Εβρ 1,8: πρὸς δὲ τὸν υἱόν· ὁ θρόνος σου, ὁ Θεός, εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, Α΄ Τιμ 3,16: μέγα ἐστὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, Α΄ Ιω 5,20: καί ἐσμεν ἐν τῷ ἀληθινῷ, ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστῷ. οὗτός ἐστιν ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ ζωὴ αἰώνιος.
Ο Υιός έχει όλες τις ιδιότητες της θείας φύσης: α) ονομάζεται Κύριος όπως ο Πατήρ: Πρβλ Δαν 2,47: Θεὸς θεῶν καὶ κύριος τῶν βασιλέων με Απ 17,14 και Απ 19,16 β) είναι παντογνώστης όπως ο Πατήρ Πρβλ Ψαλ. 7,10, Ιερ 17,10 με Ιω 2,24 -25, Μθ 9,4, Απ 2,23 γ) είναι πανταχού παρών όπως ο Πατήρ: Μθ 18,20, Μθ 28,20, Ιω 14,23, Ιω. 3,13: καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν (ενεστώτας) ἐν τῷ οὐρανῷ (ενώ δηλαδή ήταν στην γη ως άνθρωπος ήταν συγχρόνως και στον ουρανό ως Θεός) δ) θα προσκυνηθεί όπως ο Πατήρ: Πρβλ Ησ 45,23 Ρωμ 14,11 με
Φιλπ 2,10-11 ε) η επίκληση του ονόματος Ιησού Χριστού σώζει όπως και του Πατέρα: Πρβλ Ιωηλ 3,5 με Πρξ 2,21, Ρωμ 10,13 στ) ο Ιησούς Χριστός συγχωρεί αμαρτίες όπως ο Πατήρ: Πρβλ Μθ 6,15 με Μκ 2,5-7, Λκ 7,48-49
Μάρτυρες του Ιεχωβά: «Ο Ιησούς δεν κατείχε αθανασία. Ένεκα της πιστότητος του Ιησού εις τας δοκιμασίας… ο Θεός αντίμειψεν αυτόν δια του μεγίστου βραβείου της αθανασίας». Καταλλαγή, 1928, σελ 84-85
Αγία Γραφή: Α΄ Τιμ. 6,16: ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὃν εἶδεν οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται [«ἔχων» εκ φύσεως κι όχι «λαβών», όπως π.χ. η αθανασία που δόθηκε στους αγγέλους].
Μάρτυρες του Ιεχωβά: Ο Υιός είναι ο «δούλος του Θεού» στον προφ. Ησαΐα (κεφ. 44-53)
Αγία Γραφή: Ο άνθρωπος Ιησούς είναι ο «δούλος του Θεού» του οποίου τη ζωή και το πάθος προφητεύει ο πρ. Ησαΐας. Βλ. Φιλπ 2,6-8: ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, ἀλλ᾿ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. Πρβλ. τα χωρία Ιω 14,28 και Μκ 13,32 όπου ο Ιησούς μιλά ως άνθρωπος.
Μάρτυρες του Ιεχωβά: Το άγιο πνεύμα είναι ενεργός δύναμη του Θεού.
Αγία Γραφή: Το Άγιο Πνεύμα συναριθμείται με τα άλλα δύο πρόσωπα της Αγ. Τριάδας, στο όνομα των οποίων βαπτίζεται ο κάθε πιστός (Μθ 28,19).
Ονομάζεται «Κύριος», όπως ο Πατέρας και ο Υιός. Β΄ Κορ 3,17: ὁ δέ Κύριος τό Πνεῦμά ἐστι.
Το Αγ. Πνεύμα ενεργεί ως πρόσωπο: α) βλ. Ιω 14,16: καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένῃ μεθ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα. Ιω 16,13-14: ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ἀλλ᾿ ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν. ἐκεῖνος ἐμὲ δοξάσει… β) διδάσκει και υπενθυμίζει (Ιω 14,26), γ) ελέγχει (Ιω 16,8), δ) οδηγεί στην αλήθεια (Ιω 16,13), ε) ακούει (Ιω16,13), στ) μιλά δια της Γραφής (Πρξ 1,16) και ρητώς λέγει (Α Τιμ 4,1), ζ) ερευνά τα βάθη του Θεού (Α Κορ 2,10) ι) δίνει εντολές στους αποστόλους: Πρξ 8,29 εἶπε δὲ τὸ Πνεῦμα τῷ Φιλίππῳ... Πρξ 13,2 εἶπε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον· ἀφορίσατε δή μοι τὸν Βαρνάβαν καὶ τὸν Σαῦλον εἰς τὸ ἔργον ὃ προσκέκλημαι αὐτούς.... Πρξ 13,4, Πρξ 16,6, Πρξ 16,7 ια) διανέμει χαρίσματα κατά τη θέλησή του: Α΄ Κορ. 12,11: ταῦτα ἐνεργεῖ τὸ … Πνεῦμα, διαιροῦν ἰδίᾳ ἑκάστῳ καθὼς βούλεται. ιβ) Επίσης ψευδόμαστε προς το Αγ. Πνεύμα.: Πρξ 5,3.9, ιγ) λυπούμε το Άγ. Πνεύμα.: Εφ 4,30, ιδ) υβρίζουμε το Αγ. Πνεύμα: Εβρ 10, 29